Door Don.

Cees van Veelen is 67 jaar en werkt sinds een klein jaar voor Bouwman Psychiatrie als vertrouwenspersoon. Na de middelbare school volgde hij een studie theologie aan de universiteit van Amsterdam. Hij werkte na zijn afstuderen als dominee in de protestantse kerk. Dat was onder andere in het Zeeuwse Biggekerke, Eersel bij Eindhoven en in Amsterdam Zuidoost.  

Later werd Cees pastor bij penitentiaire inrichtingen, waaronder Zaandam, Tilburg en Zeist. Hij deed dit vijftien jaar. Tegenwoordig  is hij actief als vrijwilliger bij Epafras, en als zodanig bezoekt hij Nederlandse gevangenen in Zweden. Van Veelen praat daar met gevangenen die van zich af willen praten zonder dat het gesprek een rol speelt in hun rechtszaak, omdat hij een geheimhoudingsplicht heeft.  Daarnaast werkt hij dus ook bij Bouwman. De vertrouwenspersoon vindt het belangrijk dat mensen een gespreksmogelijkheid wordt geboden waarin het duidelijk is dat het nooit tegen ze wordt gebruikt. Cees  van Veelen is geboren als middelste kind van een oud-onderwijzeres en accountant. Zijn geboortegrond ligt in de inmiddels verdwenen gemeente Uteringedeel in Midden Friesland, in het dorp Akkrum.  

Cees woont samen met zijn  vrouw in Voorthuizen. Samen met haar praat hij met Erik Munnik, hoofdbehandelaar van Bouwman Psychiatrie, over hun gebruiksaanwijzing. Op een bepaald moment vroeg Erik of hij er niet wat voor voelde om vertrouwenspersoon bij ons te worden. Dat wou de voormalige pastor wel en is nu dus als zodanig actief. Hij zegt daarover: “In mijn functie hier vind ik het belangrijk dat je wat mensen tegen je zeggen nooit naar buiten brengt, tenzij zij dat van je vragen. Ik help mensen met hun problemen ten opzichte van hun behandelaar of andere cliënten graag verder. Ik bied ze daarbij een veilige vertrouwde omgeving waarin ze hun ei kwijt kunnen. Men moet bij mij kunnen aankloppen als ze er zelf geen weg meer in weten. De cliënten kunnen bij mij terecht met hun klachten. En het maakt niet uit of het om een behandelaar gaat of een cliënt. Ik probeer in een gesprek te kijken waar uiteindelijk voor gekozen voor wordt. Dit gaat in overleg. “ 

Verder zegt Cees van Veelen dat als cliënten zich onheus bejegend voelen door hun behandelaar of een andere cliënt dat hij dan probeert de lucht te klaren. Daarbij de keuze makend wat verstandig is. “Ik heb in mijn tijd als pastor wel eens aan de hand gehad dat iemand zoveel boosheid voelde dat hij de ander wou doodschieten. Daar schrik ik niet zo gauw van. Als iemand boos is kan hij dat soort dingen zeggen. Achter de kwaadheid zit meestal het gevoel verongelijkt te zijn. Zich niet gezien of gehoord voelen. Ik wil altijd de oorzaak naar boven krijgen om vast te stellen wat ik daarmee kan, “ aldus de vertrouwenspersoon. Van Veelen vindt ook dat de geheimhoudingsplicht ver moet gaan, tenzij er levensgevaar dreigt: `Als iemand vertelt dat hij een geladen pistool in de la heeft liggen en van plan is die te gebruiken, kan hij moeilijk nog zijn mond houden. Dan zijn de rapen gaar. Zulk explosief materiaal denk ik niet bij Bouwman tegen te komen. In deze setting verwacht ik namelijk niet dat dit soort dingen voorkomen.  “ 

Tot slot spreekt vertrouwenspersoon Cees van Veelen de hoop uit dat hij vertrouwen kan wekken bij de mensen die Bouwman onder behandeling heeft. Maar ook bij het behandelteam. Hij denkt dat de samenwerking zeker goed zal zijn. “Ik hoop dat ik meer mensen van Bouwman leer kennen. Zodat ik niet alleen een naam ben, maar dat ze ook het gezicht zien wat erbij hoort,” zo besluit hij zijn verhaal.